دوستيءَ جو رشتو هڪ پاڪ رشتو آهي جيڪو سچ جي بنياد تي مضبوط هوندو
آهي ، دوست سان ڪڏهن به رشتو ختم نه ڪرڻ گهرجي ، دوست اسان کي آسانيءَ سان نه
ملندا آهن ۽ هڪ سچو دوست وڏي مشڪلاتن سان ملندو آهي دوستيءَ جو رشتو عظيم رشتو آهي
دوست کي دوست جي ڏکي ۽ سکي وقت ۾ ڪلهو ڪلهي سان ملائي هلڻ گهرجي ۽ سب کان وڌيڪ
اسان کي اسڪول جا دوست ياد ايندا آهن ، اهي دوست ڪڏهن به نه وسرندا آهن اسڪول جي
دوست جي تڏهن خبر پوندي آهي جڏهن اسان امتحان ڏئي هليا ويندا آهيون پر جڏهن اسان
اسڪول پڙهندا آهيون تڏهن اسان دوستن سان ٿوري ٿوري ڳالهه تي منهن خراب ڪندا آهيون
۽ ٻه چار ڏيهاڙا ڳلائيندا نه آهيون ته اسان کي ڪوبه فڪر نه هوندو آهي پر جڏهن
اسڪول ڇڏڻ کان پوءِ جنهن دوست سان نه ڳلائيندا آهيون ته پوءِ اسان کي ان دوست ۽
سموري دوستن جي تمام گهڻي ياد ايندي آهي پوءِ اسان کي دوستيءَ جي رشتي جي خبر
پوندي آهي هڪ سچو دوست ڇا آهي ؟
پر
آئون پنهنجو ذڪر ڪندس ته جڏهن آئون ست ڪلاس ۾ پڙهندو هيس ته پوءِ منهنجي هڪڙي سٺي
دوست سان ٿوريءَ ڳالهه جي ڪري ناراضگي ٿي وئي تڏهن منهنجي استاد مون سمجهايو ته پٽ
توهان کي اڃا دوستيءَ جي رشتي جي خبر نه آهي پر منهنجي هڪ ڳالهه هميشه ياد رکجان ،
استاد چيو پٽ هاڻي دوستيءَ جي رشتي جو مطلب جي خبر ناهي ته دوستيءَ ڇا هوندي آهي ؟
پر جڏهن توهان امتحان پاس ڪري اسڪول ڇڏي هليا ويندئو ته جڏهن توهان دوست هڪ ٻئي
کان الڳ ٿي ويندئو ته ڪو دوست ڪڏهن پڙهڻ ويندو ته ڪو دوست ڪڏهن ويندو پوءِ توهان
کي دوستن جي ياد ايندي پوءِ توهان کي دوستيءَ جي رشتي جو مطلب خبر پوندو ، پوءِ
اهي ڏينهن توهان کي ياد ايندا ،
پر
جڏهن اڄ آئون هڪ ويران جاءِ تي ويٺو هيس ته استاد سائين جي اها ڳالهه ياد اچي وئي
پوءِ آئون محسوس ڪيم ته استاد سائين اسان کي سچ چوندو هيو پر ان وقت اسان استاد جي
ڳالهه تي عمل نه ڪندا هياسين پر رڳو اسان موج مستين ۾ هوندا هياسين ۽ هڪ سچي دوست
جو قدر نه ڪندا هياسين ۽ دوستن سان ٿوري ٿوري ڳالهه تي ناراض ٿي ويندا هياسين پر
اڄ آئون يقين سان چوان ٿو ته هڪ سچو دوست دوست جي جاگير هوندو آهي هڪ دوست ٻئي
دوست جون ڪوڙيون قسمون نه کڻدو آهي هڪ دوست ٻئي دوست جي هر ڏکي سکي وقت ۾ گڏ هوندو
آهي پنهنجن کان پهرين دوست ساٿ ڏيڻ لاءِ پهچندا آهن دوست دوست جو ڏوهه پنهنجي سر
مٿان کڻدا آهن پر هاڻ اهي دوست مون کي ڏاڍا ياد ايندا آهن دوستيءَ جو رشتو هڪ عظيم
رشتو آهي اسان کي انهيءَ رشتي جي قدر ڪرڻ گهرجي .
آخر ۾
آئون ڪجهه لفظ لکندس
دنيا
جي تيز لهر ۾ لڙهي لاچار ٿي پيا آهيون ،
موئن
جي دڙي وانگي ، ڦٽل آثار ٿي پيا آهيون ،
هيا
جو دم حياتي جا ، کنياسين بار به ٻين جا ،
اڄ
ڪلهه پنهنجن ئي تي ، ڄڻ بار ٿي پيا آهيون ،
No comments:
Post a Comment