خانه بدوش عورتون ! وقــار عباسي خيرپور ناٿن شاهه

عورت جيڪا قدرت جي شهڪار تخليق آهي، اها عورت جيڪا ماءُ روپ ۾ انسان جو پهريو درسگاهه آهي، جنهن وٽان ٻار سکي پرائي ۽ پوءِ پنڌ ڪرڻ سکندو آهي، دنيا ۾ ايندي ئي انسان جي تربيت جو پهريو رستو اها ئي عورت آهي، پر.
 افسوس جو اڄ ڪلهه جي هن جديد ٽيڪنالائجي واري دور ۾ گهڻو ڪجهه ڏسڻ وٽان ملي ٿو، هڪ طرف غربت سمجهجي يا بيحسي سنڌ اندر غريبن لاءِ ڏڪار آهي ٻين ترقي يافته ملڪن ۾ ته بي زبان جانورن جو به خيال ڪيو ويندو آهي پر اسان وٽ وقت جا بادشاهه جانور ته ڇا پر ماڻهن جي به سار نٿا لهن، غريبن کي انهن جا حق نه ملي رهيا آهن غربت گهٽجڻ بجاءَ ڏينهون ڏينهن وڌندي پئي نظر اچي، امير ڏينهون ڏينهن امير ۽ غريب ڏينهون ڏينهن غريب پيا ٿيندا وڃن معاشرو الائي ڪهڙي طرف وڃي رهيو آهي! جنهن جو مثال اسان جي سامهون آهي جو اڳ ۾ پينو فقير گهٽ هئا اڪثر رمضان جي مهيني ۾ وڌيڪ ڏسڻ ۾ ايندا هئا پر موجوده سنڌ جي صورتحال کي ڏٺو وڃي ته فقيرن جو تعداد تمام گهڻو ٿي چڪو آهي هاڻي رمضان يا جمعي جي ڏينهن نه پر هر روز انهن کي وڌندي ڏٺو وڃي ٿو، اصل ۾ جيڪي معذور هجن يا بي سهارا جنهن جي جسم جو عُضو معذور هجي جو هن کي معاشري ۾ ڪو ڪم ڪار نه ملي ته اهو اصل حقدار آهي ته ان کي ڏنو وڃي يان وري رن زال جنهن جو ڪير نه هجي يا اهي ماڻهون جنهن جو ڪو سهارو نه هجي ۽ انهن جو گذارو پنڻ خيريات وٺڻ تي هجي حيدرآباد جهڙي روشينن جي شهر ۾ ڪجهه ڏينهن اڳ سٽيزن ڪالوني وٽ هڪ پڙهيل لکيل فيملي شام جي ٽائيم ٻار کڻي اچي ويهڻ لڳي ماڻهون انهن کي گهڻو ڏنو ڇو ته سڀ سمجهن پيا ته انهن جي ڪا مجبوري آهي جڏهن پڇو ويو ته يقينن اهي پنهنجي مجبوري ۾ مفلوج هيون، انهن جو جڏهن مسئلو حل ٿي ويو اهي اتان هٽي ويا پر انهن جو فائدو وٺندي هن وقت مختلف چونڪن تي اهڙيون فيمليون پنهنجو  ڌنڌو روزگار سمجهي چوڪن تي ويهي پنڻ شروع ڪيو آهي، جن مان ڪجهه لطيف آباد 2 نمبر وٽ، ڊفينس وٽ، ۽ ڪجهه سٽيزن ڪالوني وٽ اهڙيون فيمليون ويهن ٿيون معاشرو سڌرڻ بجاءِ ڏينهون ڏينهن پاڻ کي غربت سان گڏ غريب سوچ ڏي پڻ ڌڪي رهيو آهي، ڏٺو وڃي ته هي اها ساڳئي ئي سنڌ آهي جتي نياڻين کي پنڻ ڏوهه سمجهو ويندو هو پر اڄ سنڌ جي هر شهر جي چوڪ تي سنڌ ڄايون حوا جون نياڻيون انگ اگهاڙن سان پندي نظر اچن ٿيون، اهي سڀ ته الڳ ڳالهيون آهن پر هاڻي اچون ٿا اڄڪلهه جي تازي رواج تي جيڪو  حيدرآباد ۾ عام ٿي ويو آهي جنهن کي ڏسندي ڪئين خيال پڻ اندر ۾ جنم وٺن ٿا رات جي وقت قاسم آباد جي هوٽلن تي نوجوان نياڻيون نقاب لڳائي پنڻ اچن ٿيون ۽ اڪثر اهي اردو اسپيڪنگ آهن انهن مان ڪجه سنڌي اسپيڪنگ پڻ آهن جيڪي رات جي وقت هوٽل تي ويٺل ماڻهن کان خيرات وٺڻ اچن ٿيون پڇڻ تي ٻڌايو وڃي ٿو ته بيسهارا آهيون ڪو ناهي پر سوچڻ جي ڳالهه آهي ته اچانڪ سان ايتريون ڇوڪريون ڪيئن بيسهارا بڻجي ويون
حڪومت طرفان ڪو به رليف ناهي غريبن لاءِ جنهن جي ڪري عورتون اڄ روڊن تي آهن انهن مان اهو به ٿي سگهي ٿو ته نوجوان نسل جا جيڪي ڇوڪرا آهن اهي انهن سان ڇيڙ ڇاڙ پڻ ڪندا هوندا ۽ ڏوهن ۾ وڌيڪ اضافو پڻ ٿئي ٿو، ان جي روڪ ٿام هڪ ئي طرح جي ٿي سگهي ٿي ته رات جي ٽائيم انهن عورتن کي ڪنهن به قسم جي ڪا خيريات نه ڏجي خيريات ڏيڻ وقت انسان جي ذهن ۾ اهو سوال هجي ته ڇا هي انهي خيريات جي حقدار آهي يا نه ؟ انهي عمل سان يقينن ڪجهه نه ڪجهه بهتري اچي سگهي ٿي، ۽ سندس سنڌ حڪومت کي به ڪي انهي عمل تي عملي جوڳيا اپاءُ وٺڻ گهرجن، جنهن سان سنڌ مان غربت جو خاتمو اچي سگهي ۽ معاشرو به غلط رستي تي هلڻ کان بچي پوي ! اهڙي عمل سان ذهنن ۾ اهي هزارين خيال جنم وٺن ٿا ته ڇا هي اسان جي سنڌ جي اها روايت آهي ته اسان جون نياڻيون رات جو مٿا اگهڙا ڪري پندي نظر اچن ؟ اهڙي عمل کي فوري طور تي روڪڻ گهرجي جڏهن ڪو پرڏيهي ماڻهون سنڌ اچي ته انهي کي ان ڳالهه جي سڌ هجي ته ها هي اها خوشحال سنڌ آهي،انساني حقن لاء جاکوڙيندڙ مخلف ادارن جهڙوڪ اين جي اوز يا هيومن رائيٽس کي گهرجي ته آرٽيفيشل پينو فقير يا اهڙين عورتن خلاف قدم کڻن جيڪي پنڻ کي روزگار بنائي سماج ۾ گندگي ڦهلائي رهيا آهن گڏجي ڪم ڪرڻ سان ئي معاشرو سڌري سگهي ٿو. حڪومت کي سوچڻ کپي ته اهي غريب به ووٽ رکڻ وارا آهن گهڻو نه ته ڪجهه هي صحيح پر  انهن کي انهن جا حق ڏنا وڃن، ائين نه ٿئي جو اڳتي هلي سنڌ پينو فقيرن ۾ پهرين نمبر تي اچي وڃي.